کاوش موضوع بیومتری

زیست‌سنجی، یا بیومتریک (به انگلیسی: Biometrics) به نوع خاصی از روش‌های امنیتی گفته می‌شود که در آن برای کنترل دسترسی و برقراری امنیت از ویژگی‌های قابل اندازه‌گیری بدن انسان یا هر موجود زندهٔ دیگر استفاده می‌شود. همانگونه که از واژه بیومتریک بر می‌آید در این روش با استفاده از الگوریتم‌های ریاضی از اندام‌ها برداشت‌های ثابت و یکتایی می‌شود که می‌توان از آن به عنوان یک گذرواژه یکسان و تقلیدناپذیر و گاه تغییرناپذیر استفاده کرد. به هر خصوصیت زیستی یا فیزیکی که با رایانه قابل اندازه‌گیری و بازشناسی خودکار باشد زیست‌سنجه گفته می‌شود. اگرچه در ظاهر جستاری نو است اما بشر مدت زیادی‌است که از آن بهره می‌برد و مثال زندهٔ آن عکس‌هایی‌است که در کارت‌های مختلف از آن استفاده می‌شود. در واقع در تمامی آن کارت‌ها کنترل‌کننده با دیدن عکس و مقایسهٔ آن با چهرهٔ واقعی فرد از اصول اولیه زیست‌سنجی پیروی می‌کند. مثال دیگر استفاده از اثر انگشت است که قدمتی بس طولانی در اذهان عمومی بشر دارد. شرایط اصلی برای تبدیل یک خاصیت قابل اندازه‌گیری بدن به یک خاصیت مناسب جهت استفاده به عنوان یک متود شناسایی: یک عضو بدن برای مطرح‌شدن به عنوان یک وسیلهٔ سنجش، باید شرایط خاصی داشته‌باشد؛ مثلاً شرط ثبوت؛ رنگ مو یا وزن به دلیل متغیر بودن یک خاصیت بیومتریک مناسب نیستند، در ضمن خواص انتخاب شده می‌بایست بتوانند نشان‌دهنده یک انسان خاص باشند و به سهولت قابل دسترسی باشند یعنی برای بررسی آن نیاز به زحمت زیادی نباشد. به‌طور کلی ویژگی‌های بیومتریک به دو دسته تقسیم می‌شوند: خصوصیات وابسته به فیزیک انسان، این دسته از ویژگی‌ها به مجموعه‌ای از خصوصیات همراه انسان اعم از اثرانگشت، عنبیه چشم، چهره، DNA و غیره اشاره دارد، این ویژگی‌ها عمدتاً از بدو تولد انسان و گهگاه قبل از تولد انسان شروع به شکل‌گیری نموده و تا آخر عمر در بدن انسان ثابت و غیرقابل تغییر (گهگاه با تغییرات اندک) می‌مانند. خصوصیات رفتاری انسان‌ها، این ویژگی‌ها در حقیقت خصوصیات ناشی از رفتارهای انسان‌هاست نظیر راه رفتن؛ که گاهی با نگاه کردن آن از پشت سر می‌توان تشخیص داد که وی کدام یک از دوستان است، نحوه فشردن دکمه‌ها (مثلاً موبایل) و غیره که می‌تواند بیانگر مشخصات یک انسان خاص باشد.... بیشتر در ویکی پدیا